شهرام صارمی:
اعلام مکرر انتقادها به خانه موسیقی نشان از بی توجهی این نهاد صنفی است
چندی قبل و به دنبال نامه انتقادی منتشرشده از جانب تعدادی از اهالی موسیقی، ایسنا گزارشی را در گفتگو با تنی چند از امضاکنندگان منتشر نمود تا ضمن صحت سنجی نامه، نقطه نظرات آنها را جویا شود. بعد از انتشار این گزارش، خانه موسیقی توضیحاتی را در جهت پاسخ به این اظهارات، در اختیار ایسنا قرار داد و در بندی به صورت مشخص گفته های شهرام صارمی ـ آهنگساز و نوازنده کمانچه ـ را «دور از انصاف و خلاف واقع» خواند. حالا این هنرمند در پاسخ به صحبت های خانه موسیقی، متنی را جهت انتشار در اختیار ایسنا قرار داده است.
متنی که شهرام صارمی در اختیار ایسنا قرار داده است به شرح زیر است:
«مدیر محترم روابط عمومی خانه موسیقی ایران
خبرگزاری وزین ایسنا
درود و مهر
پاسخ خانه موسیقی ایران به انتقاداتی که بارها و بارها از سوی اینجانب و سایر منتقدان و آخرین بار در رسانه خبری ایسنا منتشر شده است، همچون همیشه بدون هیچ پاسخ و راهکار واضحی به موارد طرح شده است.
اینجانب شهرام صارمی که در متن پاسخ شما با عنوان بسیار جالب «فرد مدعی نبود نشست جهت پاسخگویی خانه» نام برده شده ام، ضمن این که خواهشمندم اگر هویت اینجانب برای شما شناخته شده نیست بفرمایید تا مختصری از کارهای موسیقی خویش را که در بیشتر از سه دهه به صورت مستمر و جدی انجام داده ام برای شما ارسال نمایم. بدین وسیله اعلام می دارم شاید این متن آخرین باری باشد که بعنوان یک عضو جامعه موسیقی و یا منتقد، خانه موسیقی را خطاب قرار می دهم و اساساً باتوجه به مطالب زیر از این پس خانه را حامی موسیقی و در رابطه با کارهای خود نمی دانم.
چند روز پیش یکی از اعضای ارجمند شورای عالی خانه موسیقی که به ایشان بسیار ارادت دارم و حق استادی بر اینجانب دارند بزرگواری فرموده، تماس تلفنی داشتند و گفت وگوی مفصلی انجام گرفت. در این مکالمه بار دیگر مراتب احترام و ارادت قلبی خویش را نسبت به پیشکسوتان ارجمند موسیقی ایران اعلام کردم. برآیند این مکالمه برای اینجانب ثابت کرد که خانه موسیقی اساساً نهاد صنفی نیست. با اعتقاد به این موضوع، بدیهی است که هر انتقاد، پیشنهاد و مکاتبه ای بدون پاسخ بماند.
باتوجه به متن پاسخ خانه موسیقی به انتقادات اینجانب که در تاریخ ۱۸ دیماه ۱۴۰۰ در خبرگزاری وزین ایسنا انتشار یافته است، موارد زیر را یادآوری می کنم:
۱- درمورد نشست های ضرب اصول: این جلسات مجموعه نشست هایی بود که از سال ۱۳۹۴ در ۱۰ جلسه با دیدگاه منتقدانه به موضوعات و مشکلات مختلف جامعه موسیقی در فرهنگسرای ارسباران اجرا شد. موضوعات متنوع این نشست ها شامل: نقد کارهای ارکسترهای دولتی، نقد جشنواره موسیقی فجر، بررسی مطالبات اهالی موسیقی از دولت دوازدهم، نقد کارهای دفتر موسیقی وزارت ارشاد و... هم بوده و نخستین مبحث ضرب اصول به «بررسی عملکرد پانزده ساله خانه موسیقی» اختصاص داشت که در سه جلسه طراحی شده بود به شکلی که یک جلسه به منتقدان، یک جلسه به مدیران خانه و جلسه سوم به نشست مشترک این دو اختصاص پیدا کند.
علیرغم درخواست و دعوت برگزارکنندگان، مدیران خانه یا نمایندگان ایشان حاضر نشدند در هیچ یک از این جلسات حضور یابند. اما مهم تر از عدم حضور، لابی گری و اعمال قدرتی بود که از جانب ایشان سبب شد اولین نشست ضرب اصول که برای برگزاری آن تبلیغات کافی و سایر هماهنگی ها صورت گرفته بود، با تحت فشار گذاشتن مدیران فرهنگسرا لغو و برگزارکنندگان با سختی فراوان و با چند روز تاخیر در نهایت جلسات یاد شده را در سینما تئاتر قلهک برگزار کنند. دو جلسه این نشست با حضور منتقدان و موسیقی دانان شناخته شده ای همچون کامبیز روشن روان، محمد سعید شریفیان، ساسان فاطمی و... که همگی در دوره های مختلفی از دست اندرکاران خانه موسیقی هم بوده اند و تعدادی از اهالی موسیقی و رسانه برگزار و جلسه در ارتباط با مدیران خانه به سبب عدم حضور ایشان لغو شد.
۲- درمورد نمونه های عدم پاسخگویی این نهاد در فضایی آزاد و شفاف، علاوه بر جلسات یاد شده در بند فوق میتوان به موارد زیر هم اشاره داشت:
- بی پاسخ گذاشتن ناگهانی پیشنهاد مکتوب گروه بزرگی از منتقدان برای برگزاری جلساتی مشترک با موضوعات مشخص و از قبل تعیین شده علیرغم موافقت، مذاکرات و هماهنگی های اولیه نمایندگان امضاکنندگان نامه با رئیس وقت هیات مدیره در سال ۱۳۹۴.
- عدم حضور در جلسه ضرب اصول با مبحث «نقد و بررسی جشنواره موسیقی فجر» در دوره ای که خانه موسیقی مدیریت این جشنواره را برعهده داشت (۱۳۹۵).
- بی پاسخ گذاشتن مکرر درخواست خیلی از منتقدان و اصحاب رسانه برای برگزاری جلسات رو در رو در رسانه های مستقل، رادیو یا برنامه های لایو در فضای مجازی.
۳- در بند یک پاسختان خویش را همواره پاسخگوی منتقدان، رجوع کنندگان و ارباب رجوع خود معرفی و به تریبون آزاد در نشست های ماهانه خانه اشاره کرده اید و بلافاصله در بند ۲ ادعا نموده اید که درمورد برنامه های ضرب اصول انتقاداتی داشته اید و در همین جلسات ماهانه من پذیرفته ام، چیزی که من به یاد ندارم.
در این خصوص لازم نمی بینم توضیح دهم که هم پاسخگویی به رجوع کنندگان و هم رسیدگی به امور ارباب رجوع از وظایف اولیه و بدیهی هر نهاد، سازمان، اداره و... شمرده می شود. اعلام این مورد در پاسخ خانه موسیقی به اینجانب، غیرضروری است و بدیهی است که اینجانب هم در محل کارم موظف به پاسخگویی به مراجعان هستم. اما اینکه اعلام نموده اید: «همواره پاسخگوی منتقدان بوده اید» آیا اجازه دادن به منتقدان برای سخن گفتن آن هم صرفاً از راه تریبون های در اختیار خانه را میتوان با پاسخگویی و اهمیت دادن به انتقادات معادل دانست؟ گویی از نظر شما مشکل منتقدان تنها نبود محلی برای بیان نظراتشان است! اعلام مکرر انتقادات به خانه موسیقی (از جمله متن پیش رو) نشان از بی توجهی و عدم پاسخگویی شما به هر گونه انتقاد است.
آیا علیرغم تمامی درخواست های منتقدان جهت تشکیل جلسه ای با حضور افکار عمومی جامعه موسیقی و رسانه ها برای گفتگو آیا یک مرتبه این درخواست را پذیرفته اید؟ در نشست های خانه موسیقی چه انتقاداتی مطرح شده و چه پاسخ هایی داده شده؟ یادآوری می کنم که آخرین درخواست بی پاسخ برای گفتگو با شما در ارتباط با دو هفته پیش از آخرین انتخابات شماست. اگر یادتان نیست متن یادداشتی را که برای شما نوشتم باردیگر ارسال کنم.
متاسفانه خانه معمولا گزارش جلسات خویش را بخصوص اگر منتقدی در آن سخن گفته باشد به صورتی جانبدارانه و تحریف شده چنان منعکس می کند که گویا منتقدان مجاب شده و خودشان پیروز میدان بوده اند تا در چنین روزی بتوانند به آن گزارشات خود ساخته استناد کنند که در این رابطه میتوان به همین ادعای شما در بند ۲ جوابیه خانه موسیقی اشاره نمود.
البته اعلام می کنم که هنوز معتقدم جلسه ای با منتقدان برگزار نشده است و فقط یک مرتبه (تاکید می کنم فقط یک بار) اینجانب برای عرضه پاره ای از انتقادات در محل خانه موسیقی حضور یافته ام. البته در آن روز یاد شده هم سیستم صوتی خانه موسیقی خراب بود و باید فریاد می زدم تا بلکه حرف هایم شنیده شود.
۴- در ارتباط با برگزاری نشست های خانه موسیقی و اشاره به برگزاری این نشست ها در فرهنگسرای ارسباران لازم است یادآوری کنم که برگزاری این نشست ها به صورت مشارکتی بین فرهنگسرای ارسباران و خانه موسیقی پیشنهاد اینجانب بود. این پیشنهاد باتوجه به اعتقاد اینجانب به وفاق، همدلی، تشریک مساعی و این که در سایه دوستی مشکلات رفع خواهد شد، به خانه موسیقی پیشنهاد داده شد و به مدت یک سال (۱۲ جلسه) در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد و اینجانب صادقانه جهت برگزاری هر چه بهتر این جلسات کوشش کردم.
۵- در متن مصاحبه اینجانب با خبرگزاری ایسنا بخشی از انتقادات خویش را در مورد انتخابات اخیر خانه اعلام نموده ام و به اختصار بیان می کنم:
- چرا انتخابات آنلاین برگزار نشده است؟
- چرا کاندیداها در روز انتخابات و پای صندوق رای معرفی می شوند؟
- چرا هیچ گزارشی از برگزاری انتخابات، تعداد شرکت کنندگان و... اعلام نشده است؟
تعویق مکرر در انتخابات را به گردن شیوع بیماری کرونا نیندازید. با یک جست وجوی ساده میتوان دریافت که نهایتا انتخابات را در یکی از بدترین و سیاه ترین زمان ها از نظر شیوع این بیماری برگزار کرده اید. علل شما برای عدم برگزاری آنلاین انتخابات هرچه باشد نمی تواند توجیهی قابل قبول برای به خطر انداختن جان اعضا و یا انصرافشان از حضور در پای صندوق ها به واسطه حفظ سلامتی شان باشد.
۶- به نشست مورخ ۲۶ فروردین سال ۱۳۹۷ اشاره نموده اید. در آن نشست چه مواردی عنوان شد و از سوی خانه موسیقی در مورد آن موارد چه اقدامی انجام شد؟ بخشی از منتقدان در این نشست به خاطر ارادت و احترام کامل و همیشگی ایشان به استاد فرهاد فخرالدینی و سایر پیشکسوتان موسیقی با هدف همدلی که ایشان مطرح کرده بودند در خانه هنرمندان حاضر و محترمانه اطلاعیه ای را قرائت کردند. موضع مدیرعامل خانه به جای توجه به خواسته ها و مطالبی که منتقدان در آن بیانیه عنوان کرده بودند در اولین جلسه خانه موسیقی که در سایت آن نهاد هم انتشار یافت، چه بود؟ و چرا روابط عمومی خانه از انتشار پاسخ نمایندگان آن گروه از منتقدان به این موضع جناب نوربخش باوجود تصریح قانون و اجبار اخلاق رسانه ای سر باز زد؟
۷- درباره مبحث کانون سازندگان ساز گویا اطلاعات کافی در دست ندارید و لازم است توجه شما و خوانندگان این متن را به موارد زیر که در بند ۵ نامه اشاره شده در بند فوق (بند ۶) که منتشرش نکردید هم سوال شده بود جلب کنم:
در سال ۱۳۸۹، و پس از انتخابات کانون سازسازان خانه موسیقی و به رغم رسیدگی به شکایات معترضان و تأیید بازرس وقت خانه موسیقی (بهعنوان مسئول برگزاری انتخابات، طبق اساسنامه) و قانع شدن معترضان، هیات مدیره وقت خواهان برکناری رئیس آن کانون شد و برای این منظور، یک کمیته داوری تشکیل داد. کمیته مورد اشاره، بدون عرضه آیین نام های و به صرف برخی ادعاها، ابتدا به تعلیق رئیس کانون سازسازان و سپس کل اعضای هیات مدیره کانون رای داد و در ادامه هیات مدیره با انتصاب افرادی جایگزین نسبت به اداره این کانون اقدام نمود، این در حالی است که:
الف: تغییر هیات مدیره کانون ها جزو اختیار هیات مدیره قرار نمی گیرد. چون که اعضای هیات مدیره کانون ها خود جزو مجمع عمومی هستند که هیات مدیره اصلی را تعیین می کنند.
ب: در اساسنامه خانه موسیقی هیچجا کلمه «تعلیق» وجود ندارد.
ج: رای صادره، علیرغم درخواست های مکرر از جانب هیات مدیره کانون سازندگان ساز هیچگاه به ایشان عرضه و ابلاغ نشد.
د: علیرغم درخواست هیات مدیره و منتقدان تا کنون صورتجلسه این تصمیم کمیته مذکور هم عرضه نشده است.
ه: مطابق اساسنامه، هیات مدیره و کمیته داوری خانه موسیقی رأساً چنین اختیاری ندارد.
و. به فرض وجود چنین اختیاری، هیات مدیره می بایست در نخستین فرصت، نسبت به برگزاری مجمع عمومی و انتخابات جدید کانون سازسازان اقدام میکرد و هیات مدیره این کانون، همانند کانونهای دهگانه خانه موسیقی، تنها باید از راه برگزاری مجمع عمومی و انتخابات برگزیده شوند و به امور کانون رسیدگی کنند و نه با انتصاب از راه هیات مدیره یا مدیر عامل.
۸- در بند ۴ به «نتایجی هر چند کوچک نظیر هنرکارت، تقبل بخشی از حق بیمه هنرمندان، بیمه تکمیلی و به تازگی هم عرضه تسهیلات از راه صندوق اعتباری هنر» اشاره داشته اید. جامعه موسیقی آگاه است که موارد نام برده شده مشخصا توسط صندوق اعتباری و آن هم برای هنرمندان تمامی رشته های هنری، اصحاب رسانه و... در نظر گرفته شده است و به همت و تلاش خانه موسیقی ارتباطی ندارد. تنها، حضور مدیرعامل خانه موسیقی در هیات مدیره صندوق اعتباری هنر سبب شده تا بتواند به سادگی اقدامات آن نهاد را به نام خانه موسیقی رقم بزند و اعتراضی نشنود. اگر این گونه بوده چرا در اظهارات مدیران، سایت و کانال های رسمی صندوق اعتباری هنر هیچ اشاره ای به این نقش کلیدی(!) خانه موسیقی نشده است؟ چگونه است که امسال اهالی تئاتر با حمایت نهاد صنفی خود برای بیمه تکمیلی نصف مبلغ هنرمندان موسیقی که خانه شان خویش را مبتکر این حمایت ها معرفی می کند پرداختند؟
شما که در پاسخ اینجانب (فرد مدعی نبود نشست جهت پاسخگویی خانه) خویش را نماینده جامعه معزز موسیقی کشور معرفی می کنید، ای کاش به جای این که منتظر اقدامات دیگران باشید تا آن اقدامات را به واسطه ارتباطات و نفوذتان به نام خود کنید، در کنار انتشار مستندات تلاش ها و برنامه های آتی خود برای حل مشکلات جامعه موسیقی، اسناد و آمار در ارتباط با اعضا و انتخابات خویش را هم شفاف، کامل و مستند منتشر کنید تا به صحت ادعایتان در خصوص نمایندگی جامعه موسیقی آگاه شویم.
۹- از بند شش پاسخ شما بسیار خرسند شدم که منتقدی از زبان شما سخن می گوید. درخواست دارم که با انتشار مکاتبات و اقداماتتان درباره موسیقی بانوان و مشکلات این گروه از هنرمندان، جامعه موسیقی را آگاه فرمایید. راستی اشاره شما به بیان شدیداللحن سخنگوی خانه احیانا همان سخنرانی جشن خانه موسیقی نیست که بلافاصله توسط خانه و در سایت رسمی آن نهاد نظرات شخصی ایشان و نه موضع خانه موسیقی عنوان شد؟
۱۰- شما درمورد قانون دریافت ۱۰% از فروش بلیط کنسرت ها که توسط وزارت ارشاد عرضه و سپس در کمیسون فرهنگی مجلس رد شد و باردیگر بعد از مدتی از راه کمیسیون تلفیق به تصویب رسید، چه اقدامی انجام دادید؟ شما که خویش را نهاد صنفی هنرمندان موسیقی می دانید چرا در جلسه کمیسیون فرهنگی مجلس که حضور داشتید به این مورد اعتراض نکردید؟ اعتراض به این مورد توسط یکی از افراد واقعاً دلسوز موسیقی که ادعایی هم ندارد صورت گرفت. اگر به یاد ندارید صورتجلسه کمیسیون فرهنگی مجلس را تقدیمتان نمایم.
بار دیگر تاکید می نمایم که برای ارتقای نقش خانه موسیقی و کارهای خود با منتقدانتان گفتگو داشته باشید. این حرف از سر صدق است، همان صداقت، یکرویی، شجاعت و صراحتی که در من سراغ دارید.
ضمن ابراز ارادت و احترام کامل به ساحت هنر موسیقی، استادان و پیشکسوتان ارجمند و بزرگوار این هنر
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است
بدرود
شهرام صارمی
۲۸ دیماه ۱۴۰۰»
منبع: موزیك خوان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب