در گفتگو با موزیك خوان مطرح شد:
اظهارات مدیرعامل خانه هنرمندان ایران بعد از استعفایش
مجید رجبی معمار که بعنوان مدیر عامل خانه هنرمندان ایران شناخته می شود، روز پیش از این مقام استعفا داد. وی در گفت وگویی با تأیید این خبر درباره دلیل استعفایش اظهار داشت: «یک بخشی مربوط به مسائل مالی است؛ اما بخش اصلی این است که هیچ درکی نسبت به جایگاه و تأثیر خانه هنرمندان در دولت و مجلس جدید و وزارت ارشاد وجود ندارد.»
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، رجبی معمار بیش از شش سال است که مدیریت خانه هنرمندان ایران را برعهده دارد و بارها در گفت و گو با رسانه ها و یا در سخنرانی به مناسبت های مختلف در این مکان فرهنگی و هنری به وضعیت اقتصادی نامناسب خانه هنرمندان و حوزه فرهنگی و هنری اشاره کرده و امروز گویا این وضعیت نامناسب؛ به یکی از دلیلهای استعفای این مقام مسئول تبدیل گشته است.
او با اشاره به این نکته که در وهله اول با استعفای او موافق نبوده اند، درباره این که آیا پیشنهاد دیگری دریافت کرده و مقرر است به تلویزیون بازگردد یا خیر به ایسنا اظهار داشت: «هیچ ربطی ندارد. من بنای پذیرفتن مسئولیتی در هیچ جای دیگری را ندارم. و بنظرم انقدر شرایط برای مجموعه فعالان فرهنگی و هنری سخت و نامناسب است که بنده دیگر تصمیمی ندارم حداقل در سمت رسمی و دولتی خدمت کنم و حتی جایی مثل خانه هنرمندان که دولتی هم نیست؛ اما به هر حال خاص و عمومی است.»
رجبی معمار افزود: «شرایط، شرایط مناسبی برای پذیرفتن مسئولیت در این جاها نیست. کار فرهنگی و هنری خصوصا با اهمیت ترین چیزی که نیاز دارد، انگیزه، شادابی و روحیه است. حالا اگر کسانی و مسئولانی نمی توانند به طور جدی همراهی و حمایت کنند، حداقل هر روز و هر شب این مانع تراشی ها و بیان سخنانی که موجب یأس است را مطرح نکنند. که الان فضای قالب بر محیط فرهنگی و هنری ما مملو از این نوع برخوردهاست که همه اش کاهنده انرژی و ساینده روح و اعصاب است.»
این مقام مسئول با اشاره به کارنامه فعالیتش در صدا و سیما اظهار داشت: «من در صدا و سیما رئیس مرکز نظارت و ارزیابی سازمان بودم و قطعا یقین، تغییر اساسی در نحوه نگرش و ارزیابی و نظارت بر برنامه ها ایجاد کردیم. چارچوب ها را عوض کردیم و نظارت و ارزیابی همراه با جبهه اصلی که همانا تولید بود، شد. قبلا فقط از موضع بالا به انتقادات در صدا و سیما پرداخته می شد. ما هم سعی کردیم با دوستانی که بودند این مسیر را عوض نماییم و بگوییم ما یک دیده بانی هستیم که باید به کسانی که در خط مقدم درگیر می شوند، کمک نماییم. نه این که فکر نماییم ما آدم های فهمیده و باسوادی هستیم که نشستیم و از بالا داریم نگاه می نماییم و مدام تذکر می دهیم و امر و نهی می نماییم.»
او افزود: «خب این تأثیر خودش را در فضای کلی صدا و سیما در دهه ۸۰ تا چند سال گذاشت. البته بعدا مرکز نظارت و ارزیابی سازمان بعد از دو یا سه دوره حدودا به وضع قبلی بازگشتند و باردیگر همان موضع از بالا به پایین گرفته شد و تأثیر گذاری خودش را بر روی بچه های صدا و سیما و عوامل تولید گذاشت.»
رجبی معمار در پاسخ به این پرسش که اگر به گذشته بازگردد، خانه هنرمندان را انتخاب می کند یا صدا و سیما؛ اظهار داشت: «قضاوت در این مورد به آن زمان بازمی گردد. به نظر من سال ۸۳ تا اواسط سال ۸۷ طلایی ترین دوره صدا و سیما پس از انقلاب بود. یک فضای بسیار تأثیرگذار و با هدف گذاری اساسی و ملاحظه میل و مصلحت مخاطب. یعنی یک کالا دارد برای یک مشتری تولید می شود و نمی توان ترتیباتی در نظر گرفت که آن کالا فقط برای مشتریان خاصی تولید شود. این موجب می شود وضعیت فعلی ایجاد شود که هم اکنون رسانه، کمترین محبوبیت را در میان افکار عمومی دارد.»
او افزود: «آن دوران، دوران بسیاری طلایی بود و همه شبکه ها با یکدیگر رقابت داشتند و مجموعا هم رقابت، رقابت مفیدی بود به جهت اینکه برنامه های مفیدتری تولید کنند. دوره ای بود که کلی تله فیلم و سریال ها جذاب تر ساخته می شدند، مسابقات مختلف برگزار می شد. بیشترین رقابت در آن ایام بین شبکه ۳ و ۵ بود که مزیت اصلی و نسبی شبکه ۳ برنامه های زنده ورزشی و پخش زنده فوتبال های داخلی و خارجی بود.. برنامه های گفت و گو محور و برنامه های زنده اجتماعی، گفت وگوهای صریح و شفاف. امکان زیر سوال بردن جدی مسئولانه و نه متلک انداختن که در حال حاضر در اخبار و برنامه های صدا و سیما باب شده است که غالبا یک سویه مسئولی را گیر می آورند و کسی را که می خواهند متلک باران کنند و کسی را که می خواهند بزرگ کنند. فقط تمجید و نگفتن واقعیات. خب مردم اینها را می فهمند. فضای مجازی اگر معایبی دارد، مزایایی نیز دارد. یکی از مزایای این فضای همین اجازه کنترل و برملا شدن خیلی مسائل است.»
او افزود: «برای من آن دوره چند ساله، بین ۸۳ تا ۸۷ یک دوره خیلی طلایی بود و شبانه روز کار می کردیم و بازخوردهایش را نیز یک مرکز علمی در صدا و سیما رصد می کرد و به ما می داد و عوامل و برنامه ریزان متوجه می شدند که سیاستگذاری شان دارد درست پیش می رود و با مخاطب و مشتری اصلی که مردم در سراسر کشوراند، به خوبی ارتباط برقرار می کنند. اما شاهد این افت از اواسط سال ۸۷ به بعد بودیم. به نظرم پس از آقای ضرغامی و در دوران آقای علی عسگری به شدت شاهد افت مقبولیت رسانه نزد افکار عمومی بودیم. الان هم کم و بیش همین است. البته الان زمان زیادی از شروع دوران مدیریت آقای جبلی نگذشته و ایشان دارند تصمیماتی می گیرند که باید دید چه نتیجه ای خواهد داد و برای قضاوت زود است. امیدوار هستم ایشان با تجربه های فراوانی که دارند روندهای غلط قبلی را تصحیح کنند و تعهد اصلی شان به صداقت و امانتداری مردم شریف ایران باشد.»
رجبی معمار درباره تجربه کار در خانه هنرمندان ایران اظهار داشت: «خانه هنرمندان خب خیلی کار سختی بود و در عین حال به علت جایگاه خاصی که بعنوان مرکز تعامل و اقدام مشترک همه رشته های هنر دارد، تجربه مهمی بود. این مجموعه در عین حال یک مجموعه مستقل بود و چیزی که بیشتر در آن اهمیت داشت، بحث هنر و هنرمندی بود. یعنی هنر به ما هو و هنرمند به وجه هنرمند بودنش نه بواسطه مذهب، گرایش فکری یا سیاسی اش. خانه هنرمندان اصلا کاری به این بحث ها ندارد. اینجا هر کسی که دستی در هنر دارد می تواند ارتباط داشته باشد و کار کند. البته این معنای اباحه گری در برنامه ها و گزینش های خانه نبوده؛ بلکه اتفاقا رخدادهای فراوانی هم در موضوعات دینی، انقلابی و دفاع مقدس در خانه داشته ایم.»
او افزود: «این خیلی فرصت مغتنم و کم نظیری حداقل در تاریخ فرهنگ و هنر معاصر ایران است. به نظرم خانه هنرمندان ایران در این 23 سال بسیار تأثیرگذار بوده است؛ ولی خب به هر حال این مجموعه به ظاهر کوچک؛ اما بسیار پر تأثیر بوده است و البته یک مجموعه اقتصادی و انتفاعی هم نیست. نه این انتفاعی زشت و وقیحی که ما پس از انقلاب درست کردیم که هر جا کاسب کارترین آدم ها بوده اند، رسما اسمش را گذاشته ایم غیرانتفاعی. اینجا واقعا غیرانتفاعی بوده. یعنی هیچ کار و تلاشی برای فعالیت اقتصادی به آن مفهوم نداشته است. عمده فعالیت و خدماتش هم به 12 صنف هنری بوده که شاکله خانه هنرمندان هستند و خدمات خانه عمدتاً به طور رایگان در اختیار این اصناف و انجمن ها قرار گرفته است؛ بدین سبب خانه هنرمندان نهاد خیلی بزرگ و تأثیرگذاری است.»
رجبی معمار با اشاره به این نکته که از اول تعبیه شده بود که وزارت ارشاد و شهرداری تهران، خانه هنرمندان را همراهی کنند، اظهار نمود: «در این دو سه سال اخیر با تغییراتی که در مدیریت شهرداری تهران پیش می آمد، ما با وقفه هایی برای کمک روبرو بودیم. خصوصا از وقتی قصه کرونا آمد و خانه هنرمندان نیز مانند بسیاری از مکان های دیگر درآمدهای داخلی خودش را نیز از دست داد. اینجا دقیقا زمانی بود که ارشاد و شهرداری باید کمک بیشتری به خانه هنرمندان می کردند. ما با تلاش هایی که کردیم، سال قبل از وزارت ارشاد و شهرداری کمکی دریافت کردیم که توانستیم وضعیت را پشت سر بگذاریم ولی از اواسط امسال شرایط خیلی مشکل تر شد و اصلا امکان ارتباط و دسترسی ما با مسئولین تصمیم گیر در شهرداری و وزارت ارشاد که غالبا از دوست های قدیمی ما هم هستند، فراهم نشد.»
او در پاسخ به این پرسش که آیا به علت مشکلات مالی استعفا داده، اظهار داشت: «یک بخشی این است؛ اما بخش اصلی این است که هیچ درکی نسبت به جایگاه و تأثیر خانه هنرمندان در دولت و مجلس جدید و وزارت ارشاد وجود ندارد. شاید هم یک تصمیم پشت پرده ای باشد که باید اینجا را رها نماییم. فقط بحث مالی نیست. اصلا این عدم ارتباط، نداشتن جلسه هم موثر است. از رئیس جمهور، رئیس مجلس، وزیر ارشاد و شهردار تهران خواستیم؛ اما تا حالا یک جلسه هماهنگی برگزار نشده است. خب این مدلول اش چیست؟ یا اصلا نمی دانند با چه مجموعه ای طرف هستند یا می دانند اما نمی خواهند اصلا طرف شوند. بحث فقط پول نیست.»
رجبی معمار افزود: «یک بی مهری نسبت به این مجموعه و کلیت فرهنگ و خصوصا هنر وجود دارد و واقعیت این است که اینطور نیست که در این کشور به رغم تحریم ها و مشکلات پول نباشد. در همین ماه های اخیر در همین حوزه فرهنگ و هنر چه هزینه های عجیب و غریبی در حواشی برنامه های مختلف هزینه شد. پس به مدلول این نیست که بودجه نیست، ولی این که تخصیص ها و توجه ها چگونه است، مسئله دیگری است که کاملا مشخص است در موضع بی مهری و بی توجهی این بزرگوران قرار گرفته ایم و احساس می کنم دیگر فایده ای ندارد و شاید با این جابجایی فضای دیگری ایجاد شود که این دوستان عزیز نیز از این برخورد و موضع گیری بیرون بروند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب