سرگذشت عجیب زنی کشاورز که در ۷۶ سالگی ستاره شد
موزیک خوان: به گزارش موزیک خوان، کشاورز نیویورکی در ۷۶ سالگی نقاشی را آغاز کرد و خیلی زود به یک ستاره تبدیل شد، آثار این بانوی مسن بر روی تمبر، پرده و کارت های کریسمس به قدری عالی بود که او را برای همیشه از پرورش مرغ و خروس نجات داد.
گاردین به مناسبت نزدیک بودن ایام کریسمس نگاهی داشته است به زندگی هنرمندی که در ۷۶ سالگی به شهرت رسید و مناظر کریسمس را خلق می کرد.
آنا مری رابرتسون موزس گفته است که همیشه می خواسته که نقاشی بکشد ولی زمان کافی نداشته است تا زمانی که به ۷۶ سالگی رسید.
این هنرمند که با عنوان «مادربزرگ موزس» به شهرت رسیده است، به خاطر در نقاشی هایش که اغلب مناظر زمستانی در چارچوب زندگی روزمره هستند، مورد تقدیر قرار گرفته است.
موزس که در سال ۱۸۶۰ متولد شد، سومین فرزند از ۱۰ کودکی بود که در مزرعه ای در شمال نیویورک بزرگ شدند. وی در ۱۲ سالگی خدمتکار یک خانه روستایی ثروتمند در همسایگی خانه شان شد و وظایف خانگی مانند پخت و پز، خیاطی و نظافت را انجام داد. او ۱۳ سال بعد، با توماس سالمون موزس ازدواج کرد. ثمره این ازدواج ۱۰ فرزند بود که تنها پنج تا از آنها موفق به گذر از دوران نوزادی شدند. او و خانواده اش هیچگاه ثروتمند نبودند. آنها در مزارع ویرجینیا و بعداً در شمال ایالت نیویورک ساکن شدند، جایی که موزس برای داشتن کمک خرج چیپس درست می کرد.
در سال ۱۹۲۷، بعد از مرگ توماس بر اثر سکته قلبی، پسرشان فارست وظیفه داشت به مادرش کمک نماید تا از مزرعه مراقبت کند.
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، او بعدا به منظور زندگی نزد فرزندش نقل مکان کرد و نامهای جدیدی مانند مادربزرگ موزس را به خود گرفت و زندگی جدیدی را آغاز کرد. باآنکه او یک گلدوز مادام العمر بود و شب هایش را صرف دوختن لحاف برای دوستان و اقوام می کرد اما در ۷۶ سالگی به آرتروز مبتلا شد. اواسط دهه ۱۹۳۰ بود که موزس از یک گلدوز به یک نقاش تبدیل شد؛ چونکه خواهرش به او پیشنهاد کرده بود که نگه داشتن یک قلمو راحتتر از سوزن است.
این هنرمند بعدتر در چارچوب شوخی گفته است: «اگر نقاشی را شروع نمی کردم حتما جوجه پرورش می دادم.»
موزس با تخیل زنده اش نقاشی کرد؛ بدون این که حتی یک سه پایه داشته باشد از اتاق خوابش و آشپزخانه بعنوان استودیوی هنری اش استفاده می کرد و در نقاشی هایش لحظات شاد زندگی خویش را به تصویر کشید.
او گفته است: «اول آسمان، سپس کوه ها، تپه ها، درختان، خانه ها، گاوها و مردم را نقاشی می کنم.»
اما بیشتر از همه، نقاشی راهی برای بازسازی مناظر روستایی «قدیمی» خاطرات گذشته او بود. موزس در شبانه روز پنج ساعت متوالی نقاشی می کرد.
«به من الهام می شود و سپس شروع می کنم به نقاشی و همه چیز را فراموش می کنم.»
نتیجه نقاشی هایش پربار بود و خیلی زود به موفقیت رسید. در عرض چند سال، بعد از نمایش نقاشی هایش در کنار مرباهای خانگی اش در نمایشگاه محلی، کار او بوسیله ی یک کلکسیونر برجسته نیویورکی در حالیکه آثارش را در ویترین داروخانه دید، کشف شد. بزودی در سال ۱۹۳۹ نمایشگاهی در موزه هنر مدرن نیویورک داشت که این امر باعث شد بعنوان یک هنرمند شناخته شود.
بعد از آنکه رکورد حضور بازدیدکنندگان در نمایشگاه های وی شکسته شد، در بیشتر از ۳۰ ایالت امریکا و چند کشور در اروپا نمایشگاه برگزار کرد. در بازارهای تجاری، نقاشی های وی روی تمبرهای ایالات متحده، شیشه های مربا، پرده ها و کارت های تبریک، بخصوص کارت های کریسمس ظاهر شد تا حدی که یکی از برندهای تجاری در سال ۱۹۴۷، ۱۶ میلیون کارت از آثار او را به فروش رساند.
زمانی که مجله «لایف» در سال ۱۹۴۹ مقاله ای در رابطه با جکسون پولاک منتشر کرد، دیدن آثار موزس دلیلی شد که این مجله در مقاله خود پرسشی عجیب را مطرح کند، این که آیا به راستی پولاک برترین نقاش زنده ایالات متحده امریکا است؟!
موزس که بیشتر زندگی خویش را وقف کارهای خانگی کرده بود، سه دهه بعد را با تولید بیشتر از ۱۵۰۰ نقاشی سپری نمود تا این که در ۱۰۱ سالگی دارفانی را وداع گفت. او ۲۵ اثر اعجاب انگیز خویش را پس از ۱۰۰ سالگی خلق کرد.
نقاشی های موزس برای جشن گرفتن زندگی خلق شدند. او که آثارش را مانند یک دفتر خاطرات می دید، گفته است: «زندگی ام را در طرح های کوچک به تصویر کشیده ام، یک ذره از امروز و یک ذره از روز گذشته، همانطور که به آن فکر می کردم، همانطور که خاطرات کودکی ام را به یاد می آورم، خاطرات خوب و ناخوشایند را، این گونه است که به ذهن می آیند و ما باید آنها را پذیرا باشیم.»
منبع: musicreader.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب