تماشاگر عزیز! شما بلیت بخر تا ما کارگردان را معرفی کنیم!
موزیک خوان: تماشاگر، مهم ترین سرمایه یک اثر هنری است. بارها در این زمینه داد سخن داده ایم اما بنظر می رسد که این جمله زیبا واقعا در حد شعار است و نه فقط مدیران هنری به آن پایبند نیستند که از آن بدتر تعدادی از هنرمندان هم به آن بی توجهی می کنند.
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، بتازگی پیش فروش بلیت نمایش موسیقایی «سی صد» شروع شده است، این در حالیست که هنوز قسمتی از عوامل این کار همچون کارگردان آن معرفی نشده است.
چنین اتفاقی اگر بی سابقه نباشد، اساسا کم سابقه است چونکه پیش فروش بلیت یک اثر هنری شامل تئاتر یا کنسرت موسیقی زمانی شروع می شود که همه عوامل گروه بصورت قطعی مشخص شده باشند تا تماشاگر بداند برای تماشای چه کاری مقرر است هزینه کند و مقرر است محصول هنری چه کسانی را به تماشا بنشیند.
این اثر نمایشی موسیقایی به عنوان پروژه ای از سهراب پورناظری معرفی و اعلام شده که نوید محمدزاده، بهرام افشاری و بهرام رادان بازیگران آن هستند و مقرر است بازیگران دیگری نیز در کنار آنان به ایفای نقش بپردازند اما عجیب است که در خبر پیش فروش این کار نه نام کارگردان اعلام شده و نه نام بازیگران دیگر و نه حتی نام نویسنده ولی در عوض تا دل تان بخواهد اسامی حامیان مالی کار به چشم می خورد. هر کسی که کوچکترین نسبتی با کار هنری داشته باشد، خوب می داند که انتخاب اعضای گروه با کارگردان است. هرچند سرمایه گذاران نیز دراین زمینه اعمال نظر و گاهی هم گزینه های خودرا تحمیل می کنند، اما در هر حال، باید در گام اول کارگردانی وجود داشته باشد که سرمایه گذار نظر خودرا به او تحمیل کند.
قرار نیست با بدبینی و سوءظن به پروژه ای بنگریم که هنوز دیده نشده و اطلاعات چندانی درباره ی آن نداریم اما همین یک خبر ساده با نام سه بازیگر شناخته شده کافی است که دست مان بیاید، مساله اصلی بیش از هر چیزی، بحث اقتصادیست.
در مناسبات زندگی امروز، دیگر کمتر کسی است که دنبال تقدس گرایی هنر باشد یا هنرمندان را درویشان مسلکانی بداند که خونسرد به مال و منال دنیا در گوشه ای نشسته اند و به خلق هنر می پردازند. این اعتقادات که دیگر نخ نما شده و حالا هیچ عقل سلیمی با بازگشت اقتصادی و سوددهی یک اثر هنری، نمی تواند مخالفتی داشته باشد ولی این که فقط به فکر پول درآوردن باشیم و تماشاگر را با نام چند سلبریتی جذب نماییم و هیچ اطلاعات بیشتری درباره ی آن اثر هنری به او ندهیم، جای شگفتی و تاسف بسیار دارد.
اینروزها بازار کنسرت تئاتر بدجوری داغ شده و در بسیاری سالن ها چنین آثاری روی صحنه است. ظاهرا مخاطب دارد و فروشش تضمین شده که لطمه شناسی آن جای بحث دارد و در این نوشتار نمی گنجد ولی اینگونه برخورد با مخاطب پدیده نوظهوری است؛ این که علنا نشان دهیم که او را به چشم بلیت نگاه می نماییم.
از همان زمانی که بحث خصوصی شدن تئاتر عنوان شد، نه فقط هنرمندان نسل های قبل تر بلکه هنرمندان نسل میانه نیز هشدار دادند که دولت نباید به بهانه خصوصی سازی، حمایت خودرا از تئاتر قطع کند که نتیجه آن، همین وضعیت بلبشویی می شود که امروز شاهد آن هستیم که پول، حرف اول و آخر را بزند و تماشاگری که گروههای نمایشی طی دو سه دهه با کمترین امکانات تبلیغی و با خون دل به سالن های تئاتر کشاندند و سرمایه انسانی این چنین ارزشمندی را به چنگ آوردند، حالا اینگونه مورد بی احترامی قرار می گیرد.
ایسنا امیدوار است در ایام آینده دست اندرکاران این کنسرت نمایش، نام کارگردان آنرا اعلام کنند.
منبع: موزیك خوان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب