برای فریدون فروغی که در کنار کوهی بزرگ قرار گرفت
به گزارش موزیک خوان، ۱۳ مهرماه سالروز درگذشت فریدون فروغی است؛ صاحب صدایی جاودانه که ۲۳ ساله پیش در چنین روزی به ابدیت پیوست.
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، فریدون متولد سال ۱۳۲۹ در محله سلسبیل تهران بود. او موسیقی را بدون داشتن استاد و با عنایت به علاقه ای که به موسیقی راک، بویژه آثار ری چارلز داشت، با تمرین می آموخت.
او درسن ۱۶سالگی، با همراهی گروهی نوازنده، موسیقی را به شکل جدی شروع می کند و در مکانهای مختلف به اجرای ترانه ها و آهنگ های غربی معروف آن روزگار و بخصوص موسیقی بلوز می پردازد و این داستان سن ۱۸سالگی ادامه خواهد یافت.
در این دوران است که بعد از یک شکست عشقی مدتی از موسیقی دست می کشد اما بعد از مدتی کوتاه کناره گیری از فضای موسیقی، سال ۱۳۴۸ صاحب کلوپ «کازابای شیراز» از فروغی و همراهانش برای اجرا در آن مکان دعوت می کند.
این مورد مقدمه ای است که فروغی در اواخر دهه چهل، به خواننده بلندآوازه کلوپ های شبانه تهران قدیم تبدیل گردد. البته کلوپ هایی که مخاطبانش خواستار شنیدن موسیقی متفاوت بودند نه موسیقی کاباره ای.
درسال ۱۳۵۰، خسرو هریتاش، کارگردان فیلم «آدمک»، در کوشش برای پیدا کردن خواننده ای تازه نفس بود که فریدون فروغی به او معرفی می شود و با یک مرتبه زمزمه کردن ترانه ها، هریتاش متوجه می شود که شخصی را که به دنبالش بوده، یافته است. در نتیجه، فروغی دو ترانه به نامهای «آدمک» و «پروانه من» را با موسیقی تورج شعبان خانی واشعار لعبت والا، برای فیلم هریتاش اجرا می کند.
بعد از اکران فیلم، این دو ترانه گل می کند و بر سر زبان ها می افتد و فریدون فروغی به شهرت می رسد. گرچه در آن زمان به او خرده می گرفتند که سبک فرهاد را تقلید می کند اما همین سبب شد تا دیگر زیر سایه نام خواننده محبوبش ری چارلز قرار نگیرد.
وی که رفته رفته به هنرمند باتجربه ای تبدیل می شد، مبادرت به جمع آوری آثار خود می کند و نخستین آلبوم خویش را با نام «زندون دل» به بازار عرضه می کند. دومین آلبومش را با نام «یاران» در سال ۵۴ به بازار عرضه می کند و در همین سال به دلیل اجرای ترانه «سال قحطی» از سوی حکومت شاهنشاهی به مدت دو سال از فعالیت منع می شود.
درسال ۵۶ بعد از اعلام مصلحتی فضای باز سیاسی، فروغی پس از دو سال ممنوعیت کاری سومین آلبوم خویش را با نام «سال قحطی» به بازار عرضه می کند؛ درحالی که در بهمن ماه همین سال، پدرش در اثر بیماری ذات الریه از دنیا می رود.
درسال ۵۸ یعنی پس از انقلاب اسلامی، فروغی در ایران می ماند و کنسرت اجرا می کند. درسال ۱۳۵۹، فروغی ترانه «یار دبستانی» را برای فیلم «از فریاد تا ترور» به کارگردانی منصور تهرانی اجرا می کند که در تیتراژ فیلم استفاده می شود. در حالیکه هنوز هیچ منع رسمی برای فعالیت فروغی اعلام نشده بود، به تهرانی خبر می دهند که باید صدای فروغی را از تیتراژ فیلمش حذف کند. در نتیجه جمشید جم خواندن این ترانه را به عهده می گیرد. در همین زمان است که زمزمه هایی در مورد ممنوعیت فعالیت فروغی شنیده می شود.
فروغی در سال ۶۰ چند ترانه خویش را همراه با چند ترانه از کوروش یغمایی در آلبومی با عنوان «سُل» جای می دهد و طی سالهای ۶۰ و ۶۱ آهنگ چهارقسمتی «چرا نه؟» را می سازد و اجرا می کند. در همین سال هاست که فعالیت او عملا ممنوع می شود. در سال ۶۵ سفر به دوبی، فروغی را تا پای پیوستن به هنرمندان دور از وطن پیش برد اما پیشنهادهای تهیه کنندگان آن سوی آب او را به رفتن راضی نکرد.
در اسفندماه سال ۷۷ موفق به برگزاری کنسرتی در تالار حافظ دانشگاه کیش شد. بعد از ۴ روز برگزاری کنسرت در کیش، به تهران آمد. علیرغم درخواست هایی که از شهرستان های دیگر برای برگزاری کنسرت داده شد، با برگزاری آن در شهرستان های دیگر موافقت نشد و فروغی در تابستان ۷۸ و پاییز ۷۹ باردیگر به کیش بازگشت و به اجرای برنامه در یک هتل پرداخت.
در فروردین سال ۷۹ به پیشنهاد حمیدرضا آشتیانی پور(کارگردان) و به امید دریافت مجوز، «می تراود مهتاب» را با شعری از نیما یوشیج برای فیلم «دختری به نام تندر» خواند اما شرایط تغییری نکرد. گرچه ترانه فروغی در پایان فیلم در جشنواره فجر پخش گردید. پیش از این هم کیومرث پوراحمد اقدام نموده و نتوانسته بود مجوز حضور او را بعنوان بازیگر برای پروژه فیلم «گل یخ» (که داستان آن در رابطه با زندگی یک خواننده محکوم به سکوت بود) بگیرد.
سر انجام فریدون فروغی در روز جمعه، سیزدهم مهرماه ۱۳۸۰ در منزلش در تهران پارس دارفانی را وداع گفت. او را در روستای قرقرک اشتهارد کرج در کنار برکه ای کوچک، در سایه کوهی بزرگ و در آرامشی که سال ها انتظارش را می کشید، به خاک سپردند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب